άλλαξα τρόπο σκέψης. Τι εννοώ?? Στην προηγούμενη ανάρτηση μου είπα πως δεν θα γυρίσω στην κλασσική κιθάρα. Να όμως τελικά που το αποφάσισα. Θα το κάνω! Τον Σεπτέμβρη θα γυρίσω πίσω στο ωδείο. Θα είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο. Αλλά για κάτι πρέπει να παλέψω, έτσι δεν είναι; Επίσης, μπορώ να φανταστώ τελικά τον εαυτό μου να διδάσκει αν και ξέρω ότι έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου...
Κάτι ακόμα που με έβαλε σε σκέψη αυτές τις μέρες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Τελικά παιδιά, έρωτας δεν υπάρχει. Υπάρχει η αγάπη αλλά όχι ο απόλυτος έρωτας. Το έχω φιλοσοφήσει. Όταν κάποιος είναι ερωτευμένος νομίζει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, να αντέξει τα πάντα, να ζει ευτυχισμένος με τον άνθρωπο του. Η αλήθεια όμως είναι πως ο άνθρωπος εξαιτίας του στρες, της κούρασης, των προβλημάτων που επηρεάζουν την ζωή του, ξεχνάει τι πραγματικά είναι σημαντικό γι' αυτόν. Ξεχνάει τι πραγματικά σημαίνει έρωτας.
Όλοι στην ηλικία την δική μου είναι "ερωτευμένοι". Αλλά εγώ που δεν είμαι και παρακολουθώ τις σχέσεις τους έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: κριτήρια για να σε ερωτευτεί κάποιος είναι η εξωτερική εμφάνιση, το κοινωνικό status, τα φυσικά "ταλέντα" και το πόσα είσαι διατεθειμένος να δώσεις στον άλλον προκειμένου να τον κάνεις να νοιώθει "βασιλιάς". Με πιάνεις?? Σκέψου το ξανά.... Α μπράβο!
Η πραγματική αγάπη σιγά σιγά φθείρεται από αυτά που οι άνθρωποι θέλουν να μεταφέρουν στην κοινωνία μέσα από την διαφήμιση και από την τέχνη. Καλά, και από αλλού αλλά εγώ αυτά θυμήθηκα τώρα... Πρέπει όλοι να είμαστε τέλειοι, να είμαστε ταλαντούχοι, να είμαστε ένα είδος celebrity, να είμαστε άψογοι εμφανισιακά προκειμένου να αρέσουμε. Και έχουμε καταλήξει να είμαστε (σίγουρα όχι εγώ) μια κοινωνία από "τέλειους" ανθρώπους. Οι ωραίοι θα πάνε με τους ωραίους και οι άλλοι με τους άλλους...
Να αναφέρω επίσης και την ανωριμότητα. Και των δύο φύλων. Η γυναίκα πιστεύει ότι πρέπει να κάνει σεξ με το αγόρι της για να τον κρατήσει. Το αγόρι την πιέζει γιατί "δεν αντέχει άλλο" (λες και πριν τι έκανε...) και τελικά καταλήγουν σε ένα μπουρδούκλωμα συναισθημάτων. Οι πιο μεγάλοι πάλι έχουν τρελές απαιτήσεις. Σε αυτό δεν το πάω πιο πέρα γιατί θα γίνω κακιά και δεν θα μπορώ να εκφραστώ έτσι όπως θα ήθελα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κάτι όμορφο και "εύκολο", το μετατρέπουμε σε κάτι αγχωτικό που μας κάνει να σκεφτόμαστε ξανά και ξανά "τι κάνουμε, που πάμε, γιατί είναι αυτό έτσι...", με αποτέλεσμα να γινόμαστε "παράξενοι", να ξεχνάμε τι είναι σημαντικό στη ζωή μας πέρα από τον έρωτα και στο τέλος "τρελαινόμαστε".
Πείτε με παράξενη αλλά εγώ ακόμα δεν συνάντησα τον πραγματικό έρωτα. Και μπορεί αυτό να μην γίνει για τα επόμενα χρόνια. Ποτέ δεν ξέρεις από που θα σου 'ρθει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν τον ψάχνεις δεν εμφανίζεται. Ενώ εκεί που δεν το περιμένεις έρχεται και σου αλλάζει την ζωή. Χωρίς όμως και πάλι (κατ' εμέ) να νιώθεις αυτά που βλέπεις στις ταινίες. Μην έχεις αυταπάτες. Όλα είναι θέμα μυαλού. Και σεξ. Γιατί δεν είναι?? Ε καλά, είσαι εκτός τόπου και χρόνου. Σε έρευνα που έχει γίνει, οι άντρες θα προτιμούσαν να είναι με μία μέτριας εμφάνισης κοπέλα αν ήταν καλή στο σεξ, παρά με ένα "μοντέλο". Αμέ! Δεν το λέω εγώ! Οι Βρετανοί το λένε. Και σταμάτα να προσπαθείς να μας πείσεις ότι οι γυναίκες με μεγάλα μπαλκόνια είναι αυτές που ρίχνουν τους άντρες...
Α! Και κάτι που θυμήθηκα. Το ότι ένας άντρας είναι ωραίος εμφανισιακά δεν σημαίνει ότι είναι ελκυστικός! Μπορεί να ανοίξει το στόμα του και να είναι γκασμάς! Για του λόγου το αληθές μέχρι στιγμής ένοιωσα έλξη για αγόρια τα οποία δεν ήταν και τόσο ωραία εμφανισιακά και αυτό γιατί με "τράβηξε" ο χαρακτήρας τους. Ακόμα και όταν βλέπω μοντέλα δεν μου τρέχουν τα σάλια. Παράξενο?? Για εμένα δεν είναι. Πάντα ήμουν αρκετά σοβαρή και συγκρατημένη. Είμαι ρομαντική μέχρι αηδίας (είναι κάτι που δεν το ελέγχεις..) και ατάκες του στυλ "θέλεις να βγούμε για κανένα ποτό" με ύφος James Bond ΔΕΝ με ρίχνουν. Δεν πα να είσαι και ο Brand Pitt. Χέστηκα. Μάθε να συμπεριφέρεσαι πρώτα σε μία κοπέλα και μετά έλα να τα πούμε.
Σχόλια?? Δεν περιμένω να το διαβάσετε έτσι και αλλιώς. Ασυναρτησίες της 3 το πρωί... Μπορεί ναι, μπορεί και όχι....
