Διαγωνισμός με δώρο δωροεπιταγή Hondos Center 300€ | ediagonismoi.gr

Διαγωνισμός με δώρο δωροεπιταγή Hondos Center 300€ | ediagonismoi.gr

Λίγες γραμμές για πολλές στιγμές....

Μετά από τόσο καιρό αποφάσισα να ανανεώσω το μπλογκ μου!!! Τι έχω πάθει??? Άλλαξα! Ω, ναι!!! Πολύ! Μετά από κάποιες δύσκολες στιγμές είδα τα πάντα με άλλο μάτι.

Νόμιζα ότι δεν είμαι άξια να τραγουδάω στο σχήμα της κυρίας Νατέλλας. Και γι αυτό δεν τόλμησα ποτέ να της ζητήσω να με βάλει. Τελικά, το έκανα! Ήμουν στην χριστουγεννιάτικη παρουσίαση στην κεντρική βιβλιοθήκη! Και το λάτρεψα! Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει, αλλά πραγματικά εγώ το απολαμβάνω! Απολαμβάνω τις πρόβες και την παρέα των παιδιών!

Επίσης, πήρα μια πολύ μεγάλη απόφαση. Έβαλα σιδεράκια! Ναι, στα 18 μου αποφάσισα να το κάνω! Μόνο να μην μας βρει καμιά καταστροφή και πεθάνω φορώντας τα! Γιατί θα τα κρατήσω για δύο ολόκληρα χρόνια. Είμαι πολύ excited για την επιλογή μου! Στην αρχή φοβόμουν άπειρα. Αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι ξεπέρασα τον φόβο μου! Τουλάχιστον τον περισσότερο! : Ρ

Διαβάζω περισσότερο στην κιθάρα! Διαβάζω περισσότερα βιβλία! Βγαίνω περισσότερο έξω! Κάνω περισσότερα πράγματα! Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πόσο άλλαξε η ζωή μου και η διάθεση μου μετά από αυτά που συνέβησαν! Νιώθω σαν να ξαναγεννήθηκα! Εκτιμάω περισσότερο τους πάντες και τα πάντα! Κάνω πράγματα που έπρεπε να είχα κάνει χρόνια πριν! Και πραγματικά, άξιζε! Αξίζει!

Αν δεν σας αρέσει κάτι αλλάξτε το! Αν "κάτι δεν είναι σωστό", αλλάξτε το! Αν φοβάστε, τολμήστε! Ποτέ δεν ξέρετε που θα οδηγηθείτε!

Εγώ, τόλμησα! Και ένιωσα υπέροχα! :)

I'm getting old...

Είναι γεγονός. Και ποιος δεν μεγαλώνει?? Μόνο που εγώ το βιώνω διαφορετικά από μερικούς ανθρώπους.

Παλιά ήθελα να μου κάνουν surprise party και να μου στέλνουν ευχετήρια sms. Τα τελευταία χρόνια όμως η ημέρα των γενεθλίων μου δεν είναι παρά μία ακόμα μέρα σαν τις άλλες.  Γι' αυτό no matter  πόσο σκληρά μου ετοιμάζετε την "έκπληξη" (δεν είναι πλέον γιατί το έμαθα...) να ξέρετε ότι δεν θα μείνω άναυδη. Θα απολαύσω την παρέα σας και το όλο γενικά πράγμα. Αλλά μην περιμένετε να πω "αχ βρε κορίτσια δεν το περίμενα". Γιατί το περίμενα. :Ρ

Υ.Γ. Έχει φάση να μην μου κάνετε έκπληξη και να μείνω κλεισμένη μέσα στο σπίτι άδικα...

Κάποια πράγματα...

δεν μπορείς να τα πεις. Κάποια πράγματα δεν τα λες γιατί δεν ξέρεις πως θα έπρεπε να τα πεις, για να περάσεις το μήνυμα που θέλεις. Κάποια πράγματα δεν λέγονται, γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Κάποια πάλι, φοβάσαι να τα πεις...

Μπορείς όμως να τα γράψεις! Να κάτσεις μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή σου και να γράψεις ό,τι σου "κατέβει"! Δεν μπορούν να δουν τις εκφράσεις του προσώπου σου! Δεν μπορούν να δουν αν κλαις, αν γελάς, αν πονάς...

Δεν θα ξεχάσω αυτό που μας είπε ένας καθηγητής. "Γράψτε αυτά που σκέφτεστε! Δεν χρειάζεται να τα κρατήσετε. Γράψτε τις σκέψεις σε ένα κομμάτι χαρτί και μετά πετάξτε το στα σκουπίδια. Την δουλειά του την έχει κάνει."

Αυτό κάνω λοιπόν και εγώ. Γράφω διαρκώς για τις σκέψεις μου. Είτε σ'αυτό το ιστολόγιο, είτε στην ατζέντα μου. Δεν έχει σημασία πως ακούγονται ή αν η σύνταξη είναι σωστή. 'Η αν ακόμα ο τρόπος έκφρασης μου είναι "άχαρος".

Από την στιγμή που ξεκίνησα να γράφω, έχω καταλάβει κάποια πράγματα για τον εαυτό μου. Ξαφνικά άρχισα να διαβάζω βιβλία, να θέλω να μάθω περισσότερα για τον κόσμο, να θέλω να μάθω περισσότερα για τον εαυτό μου, να βρω απαντήσεις σε ερωτήματα. Ξαφνικά ένιωσα σαν να.... ωρίμασα.

Εκεί που όλα ήταν απλά, έγιναν σύνθετα... Ξαφνικά κατάλαβα ότι δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο, γλυκό-πικρό, μικρό-μεγάλο. Υπάρχουν και άλλα χρώματα, και υπάρχει και το ξινό. Και σίγουρα υπάρχει και το μεσαίο πακέτο, γι' αυτούς που δεν μπορούν να αποφασίσουν. Έχεις... επιλογές!

Το γράψιμο είναι μια "διαδικασία" που σας βοηθάει να κατανοήσετε πολλά πράγματα. Μπορεί να ανακαλύψετε πράγματα για τον εαυτό σας που δεν φαντάζεστε! Με τον όρο "γράψιμο" βέβαια, δεν εννοούμε μόνο το "ημερολόγιο". Μπορεί κάποιοι από εσάς να ανακαλύψετε το ταλέντο σας στην ποίηση ή στην συγγραφή! Γιατί δεν το δοκιμάζετε λοιπόν???

Εσάς σας αρέσει να γράφετε;

Ξαφνικά....

άλλαξα τρόπο σκέψης. Τι εννοώ?? Στην προηγούμενη ανάρτηση μου είπα πως δεν θα γυρίσω στην κλασσική κιθάρα. Να όμως τελικά που το αποφάσισα. Θα το κάνω! Τον Σεπτέμβρη θα γυρίσω πίσω στο ωδείο. Θα είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο. Αλλά για κάτι πρέπει να παλέψω, έτσι δεν είναι; Επίσης, μπορώ να φανταστώ τελικά τον εαυτό μου να διδάσκει αν και ξέρω ότι έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου... 

Κάτι ακόμα που με έβαλε σε σκέψη αυτές τις μέρες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Τελικά παιδιά, έρωτας δεν υπάρχει. Υπάρχει η αγάπη αλλά όχι ο απόλυτος έρωτας. Το έχω φιλοσοφήσει. Όταν κάποιος είναι ερωτευμένος νομίζει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, να αντέξει τα πάντα, να ζει ευτυχισμένος με τον άνθρωπο του. Η αλήθεια όμως είναι πως ο άνθρωπος εξαιτίας του στρες, της κούρασης, των προβλημάτων που επηρεάζουν την ζωή του, ξεχνάει τι πραγματικά είναι σημαντικό γι' αυτόν. Ξεχνάει τι πραγματικά σημαίνει έρωτας.

Όλοι στην ηλικία την δική μου είναι "ερωτευμένοι". Αλλά εγώ που δεν είμαι και παρακολουθώ τις σχέσεις τους έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: κριτήρια για να σε ερωτευτεί κάποιος είναι η εξωτερική εμφάνιση, το κοινωνικό status, τα φυσικά "ταλέντα" και το πόσα είσαι διατεθειμένος να δώσεις στον άλλον προκειμένου να τον κάνεις να νοιώθει "βασιλιάς". Με πιάνεις?? Σκέψου το ξανά.... Α μπράβο! 

Η πραγματική αγάπη σιγά σιγά φθείρεται από αυτά που οι άνθρωποι θέλουν να μεταφέρουν στην κοινωνία μέσα από την διαφήμιση και από την τέχνη. Καλά, και από αλλού αλλά εγώ αυτά θυμήθηκα τώρα... Πρέπει όλοι να είμαστε τέλειοι, να είμαστε ταλαντούχοι, να είμαστε ένα είδος celebrity, να είμαστε άψογοι εμφανισιακά προκειμένου να αρέσουμε. Και έχουμε καταλήξει να είμαστε (σίγουρα όχι εγώ) μια κοινωνία από "τέλειους" ανθρώπους. Οι ωραίοι θα πάνε με τους ωραίους και οι άλλοι με τους άλλους...

Να αναφέρω επίσης και την ανωριμότητα. Και των δύο φύλων. Η γυναίκα πιστεύει ότι πρέπει να κάνει σεξ με το αγόρι της για να τον κρατήσει. Το αγόρι την πιέζει γιατί "δεν αντέχει άλλο" (λες και πριν τι έκανε...) και τελικά καταλήγουν σε ένα μπουρδούκλωμα συναισθημάτων. Οι πιο μεγάλοι πάλι έχουν τρελές απαιτήσεις. Σε αυτό δεν το πάω πιο πέρα γιατί θα γίνω κακιά και δεν θα μπορώ να εκφραστώ έτσι όπως θα ήθελα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κάτι όμορφο και "εύκολο", το μετατρέπουμε σε κάτι αγχωτικό που μας κάνει να σκεφτόμαστε ξανά και ξανά "τι κάνουμε, που πάμε, γιατί είναι αυτό έτσι...", με αποτέλεσμα να γινόμαστε "παράξενοι", να ξεχνάμε τι είναι σημαντικό στη ζωή μας πέρα από τον έρωτα και στο τέλος "τρελαινόμαστε". 

Πείτε με παράξενη αλλά εγώ ακόμα δεν συνάντησα τον πραγματικό έρωτα. Και μπορεί αυτό να μην γίνει για τα επόμενα χρόνια. Ποτέ δεν ξέρεις από που θα σου 'ρθει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν τον ψάχνεις δεν εμφανίζεται. Ενώ εκεί που δεν το περιμένεις έρχεται και σου αλλάζει την ζωή. Χωρίς όμως και πάλι (κατ' εμέ) να νιώθεις αυτά που βλέπεις στις ταινίες. Μην έχεις αυταπάτες. Όλα είναι θέμα μυαλού. Και σεξ. Γιατί δεν είναι?? Ε καλά, είσαι εκτός τόπου και χρόνου. Σε έρευνα που έχει γίνει, οι άντρες θα προτιμούσαν να είναι με μία μέτριας εμφάνισης κοπέλα αν ήταν καλή στο σεξ, παρά με ένα "μοντέλο". Αμέ! Δεν το λέω εγώ! Οι Βρετανοί το λένε. Και σταμάτα να προσπαθείς να μας πείσεις ότι οι γυναίκες με μεγάλα μπαλκόνια είναι αυτές που ρίχνουν τους άντρες... 

Α! Και κάτι που θυμήθηκα. Το ότι ένας άντρας είναι ωραίος εμφανισιακά δεν σημαίνει ότι είναι ελκυστικός! Μπορεί να ανοίξει το στόμα του και να είναι γκασμάς! Για του λόγου το αληθές μέχρι στιγμής ένοιωσα έλξη για αγόρια τα οποία δεν ήταν και τόσο ωραία εμφανισιακά και αυτό γιατί με "τράβηξε" ο χαρακτήρας τους. Ακόμα και όταν βλέπω μοντέλα δεν μου τρέχουν τα σάλια. Παράξενο?? Για εμένα δεν είναι. Πάντα ήμουν αρκετά σοβαρή και συγκρατημένη. Είμαι ρομαντική μέχρι αηδίας (είναι κάτι που δεν το ελέγχεις..) και ατάκες του στυλ "θέλεις να βγούμε για κανένα ποτό" με ύφος James Bond ΔΕΝ με ρίχνουν. Δεν πα να είσαι και ο Brand Pitt. Χέστηκα. Μάθε να συμπεριφέρεσαι πρώτα σε μία κοπέλα και μετά έλα να τα πούμε. 

Σχόλια?? Δεν περιμένω να το διαβάσετε έτσι και αλλιώς. Ασυναρτησίες της 3 το πρωί... Μπορεί ναι, μπορεί και όχι....

Πίκρα....

μας ήρθε όταν είδαμε τα αποτελέσματα των πανελλαδικών. Ακόμα και τώρα δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που είδαν τα ματάκια μου... Αν και δεν τρέφω πια ελπίδες ότι θα περάσω στην σχολή που θέλω, βαθιά μέσα μου (μιλάμε όμως για πολύ βαθιά) υπάρχει ακόμα μία μικρή, tiny ελπίδα. Μην ξεχνάμε πολλές σχολές είχαν τεράστιες/απότομες πτώσεις το 2010. Κάποιες έως και 10.000 μόρια! Γι' αυτό ακόμα δεν φόρεσα τα μαύρα! 

Μέχρι τώρα ντρεπόμουν να μιλήσω για τα σχέδια μου, τις φιλοδοξίες μου, τα όνειρα μου. Φοβόμουν ότι αν εκφράσω αυτά που σκέφτομαι, οι άνθρωποι γύρω μου θα με κοροϊδεύουν για τα "θέλω" μου. Αλλά, όχι πια. Αποφάσισα πλέον ότι κανείς δεν είναι καλύτερος από εμένα όσο εξυπνότερος και αν είναι. Ποτέ μου δεν διάβασα ιδιαίτερα, και ποτέ δεν είχα αυταπάτες ότι θα πιάσω μια σχολή από τις καλύτερες. Άσε και που δεν ήθελα κιόλας. 

Ακόμα και αν δεν πιάσω την σχολή που θέλω, θα βρω κάτι να κάνω. Αν όχι εδώ, ίσως σε κάποια άλλη χώρα (τα όνειρα που λέγαμε). Και μην μου πεις ότι δεν το σκέφτηκες! Ακόμα και αν γίνεις φιλόλογος, μαθηματικός, φυσικός, το πιο πιθανό είναι να δουλέψεις ως σουβλατζής (που είναι και μια χαρά δουλειά - μην γίνεσαι ρατσιστής ή άπληστος!) Στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει δουλειά! Δουλεία ναι! Αλλά δουλειά όχι! 

Όσο για ειδικότητες για τις οποίες ενδιαφέρομαι, δουλειές γραφείου είναι το χειρότερο μου. Αν και δεν ξέρω που θα καταλήξω. Πάντα είχα κλίση στα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με την δημιουργία και με την χειρωνακτική εργασία. Γι' αυτό και το να γίνω hairstylist είναι νομίζω αυτό που μου ταιριάζει. Ίσως και να ευχόμουν να έρθουν έτσι τα πράγματα... Νομίζω πως το ευχόμουν λιγάκι. Anyway, κάθε εμπόδιο σε καλό που λένε, ε; Δεν θα τα βάψω σκούρα, ούτε θα "θρηνήσω" την ήττα μου, που ήταν και σίγουρη αφού δεν ίδρωσα ούτε τόσο δα λιγάκι. Ε καλά, ίσως λίγο στα μαθηματικά. 

Επίσης, όπως κάποιοι ξέρουν έχω/είχα (ακόμα το ψάχνω...) μία κλίση στις τέχνες. Κιθάρα, τραγούδι, αρμόνιο.... Ε και καλά τώρα... Τι σημαίνει το "μπορώ"; Ο καθηγητής της κιθάρας μου έλεγε πάντα ότι έχω πολύ καλή αντίληψη και απόδοση και γι' αυτό προχωράω πολύ γρήγορα. Ε και; Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ να διδάξω! Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αυτό που θέλω να κάνω.. Ούτε αυτό για το οποίο προορίζομαι.. Άσε που πλέον δεν νομίζω να μαθαίνω τόσο εύκολα, γιατί εδώ και μία εβδομάδα προσπαθώ να βγάλω ένα κομμάτι και δεν βλέπω προκοπή. Έχω χάσει και την υπομονή που κάποτε είχα. Άρα το πιο λογικό είναι να το κρατήσω αυτό το "ταλέντο" ως χόμπι και μόνο. Αλλά αν ενδιαφέρεται κανείς για τραγουδίστρια παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου (μόνο σοβαρές προτάσεις!) 

Αυτά εν ολίγοις (τι "ολίγοις" δηλαδη...) Αν τύχει να διαβάσετε αυτό το "ημερολόγιο" (χλωμό το βλέπω..) let me know. Έτσι απλώς για να ξέρω...

...Πωωωω...

"Και τελικά Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου που πρέπει να διαλέξεις το δρόμο που θα τραβήξεις και αυτή σου η επιλογή θα καθορίσει ολόκληρη την ζωή σου. Και σχεδόν πάντα αυτή η στιγμή έρχεται όταν δεν είσαι καν σε θέση να επιλέξεις τι ρούχα θα βάλεις στο πάρτι της κολλητής σου τη Παρασκευή"

Και όσο περνάνε οι μέρες τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ ότι οι πανελλαδικές είναι πολύ κοντά, και ότι θα καθορίσουν την ζωή μου (λίγο έως πολύ... Who knows???....). Δεν ανησυχώ για τα μαθήματα στα οποία ξέρω ότι δεν θα γράψω. Αλλά τους τελευταίους μήνες κάνω μία σοβαρή προσπάθεια στα μαθηματικά, στη λογοτεχνία και στην έκθεση, μιας και η σχολή για την οποία ενδιαφέρομαι έχει πολύ χαμηλή βάση και καλές προοπτικές ( λαϊκιστη, ζήτηση...) , και με έχει ζορίσει πολύ αυτή η ιστορία... Θέλω όταν καταπιάνομαι με κάτι να το καταφέρνω. Νοιώθω τύψεις που δεν κάθομαι να διαβάσω λίγο παραπάνω για αυτά που μπορώ να γράψω, και έχω φτάσει σε σημείο να διαβάζω μόνο μαθηματικά. Όρεξη δεν υπάρχει. Αλλά και χρόνος πολύς δεν υπάρχει! Οι τελευταίες μέρες θα έλεγα πως ήταν αρκετά... "περίεργες" και kind of depressing... Ελπίζω μόνο να μην μου βγει ξινό όλο αυτό, και οι επόμενες μέρες να είναι καλύτερες... Τί να πώ??? Αυτά εν ολίγοις....